ก่อนที่จะเข้าหัวข้อ ไกลอยู่ และมีนิดนึง 555
===========================
ก็ขอเล่าเหตุกาณ์ที่พบเจอเมื่อคืนตอนนอน ก่อน (ใครกลัวผีข้าม 555)
===========================
เมื่อคืนหลังจากบอกลากับเพื่อนๆพี่ๆน้องๆในทีมใน Line เพื่อพักผ่อนเรียบร้อย ก็นอน รู้สึกว่าเหนื่อยมาก
หลับไปได้สักพัก
คิดถึงคนนึง…
อยู่ๆเหมือนมีมือ มือ มือ นึง มาจับมือข้างขวาของเรา (เรานอนในห้องคนเดียวล็อกประตู โอว)
ไม่ได้รู้สึกกลัวนักเพราะกึ่งหลับกึ่งตื่น แต่รู้สึกว่ามีมือมาจับ และหลังจากนั้นก็ขนลุกทั้งตัว
รู้สึกว่าขยับไม่ได้ (อาจเป็นเพราะเหนื่อย) สภาพตอนนั้นไม่สนเท่าไหร ง่วงนะ
แต่ก็นะ
แอบท่องบทแผ่เมตตาไป และก็เหมือนฝันว่าลุกขึ้น ทั้งๆที่จริงจำไม่ได้ว่าลุกเปล่า
หลังจากนั้นก็นอน และก็ คิดโน้นนี่ เรื่อยเปื่อย ทั้งงาน ทั้งครอบครัว
หลับสนิทบ้าง ไม่สนิทบ้าง ปนๆกันไป
เรื่องนอนเมื่อคืนก็จบที่ตื่นขึ้นมาใช้ชีวิตปกติ ฟิ้วววว
===========================
ตื่น อาบน้ำ แต่งตัว ออกจากบ้าน
ไปนั่งรถตู้ วันนี้ได้นั่งข้างหน้า ปกติได้นั่งหลังตลอดๆ อ่า มีหนุ่มใส่ชุดเหมือนนักบินมานั่งข้างด้วย 555
แต่ไม่ได้สนใจไร ง่วงมาก หลับตลอดทาง แดดแรง แยงตา
ไปถึงอนุสาวรีย์ เดินไปพักนึง ก็เห็นรถเมล์ที่ต้องการจะขึ้น ผ่านไปต่อหน้าต่อตา (มองตาละห้อย)
เดินไปพักนึง เห็นหมาตัวเดิม นอนอยู่ที่เดิม แต่ที่แปลกไป คือ ปกติจะมีคนจรนอนอยู่บนเก้าอี้ ใกล้ๆกะหมาตัวนั้นด้วย
วันนี้ไม่มีก็แปลกใจว่า
เอ๋
หายไปไหน
เดินมาสักพัก ก็ได้คำตอบ
นอนอยู่ตรงพื้น
เห้อ ไม่รู้สิ ชีวิตคนเราวัดค่าจากอะไรนะ บางคนใช้ชีวิตที่ดูเหมือนไร้ค่าจัง แต่ไม่ได้ว่าคนที่นอนบนพื้นนั้นนะ เค้าอาจคิดว่าแค่นี้ก็มีค่าสำหรับเค้าแล้ว ค่าของแต่ละคนไม่เท่ากัน แล้วแต่ว่าคนจะพอใจแค่ไหน แต่ถ้าเราไปทำแบบเค้า เราก็แค่ไม่พอใจเท่านั้นเองนะ
บางคนอาจใช้ชีวิตอย่างไร้ค่ายิ่งกว่านะ (ชีวิตที่เบียดเบียนชีวิตอื่นอะนะ แต่เราก็ต้องยอมรับว่าในตอนนี้คนส่วนมากก็เบียดเบียนกันเอง และสิ่งมีชีวิตอื่นๆ)
เดินต่อไป จนพบที่นั่ง
ก็นั่งรอ อ่านหนังสือพิมพ์
สักพัก รถเมล์ก็มา ก็รีบเดินไปขึ้น
โชคดีที่เหลือๆ นั่งชิวๆ
แปปปปปปปปปป นึงยาวๆ ก็ถึง สักชั่วโมง ชิวไป
หาข้าวเช้าทาน ไปร้านประจำ ทักทายแม่ค้า ลูกแม่ค้า อิอิ
ขึ้นไปทำงาน คนก็น้อยอยู่อีกตามเคย
ทำงาน
ทำงาน
ทำงาน
กลางวันอีกละ ทานข้าว 555
พี่ที่ทีม ยอมกินที่โรงอาหารเพราะ มีนักศึกษาสาวๆสวยๆมากันเยอะ อิอิ
ปกติจะทานข้างนอกกันเพราะเบื่อ
วันนี้ได้นั้งติดกับโต๊ะ มหาอำนาจโปรเจค เงินเดือนทั้งโต๊ะ เกินล้าน
พี่คนนึงจะถ่ายรูป เรา กับ พี่สาวคนละฝา (หน้าคล้าย 555 แต่นิสัยไม่คล้ายนะจะ หวังว่า)
พูดถึงพี่คนนึงกัน สักพักเดินมาพอดี หยุดแทบไม่ทัน หัวเราะกันใหญ่ อิอิ
อิ่ม อิ่ม อิ่ม
ยืนรอสมาชิกหน้าประตู
ผู้คุมวิญญาณเดินผ่านมา
มีสัญญาณร้องเห้ย น้องอีกคนรู้ตัว พร้อมพี่คนนั้นหันหน้าไปอีกทาง
เรายังงงๆเลยถามไปว่าอ้าวต่อแถวอยู่เหรอ
แล้วผู้คุมก็เดินมา เลยร้องอ่อวววว
พร้อมเห็นผู้คุมกำลังจะเดินเข้ามาแล้วเปลี่ยนใจเดินไป
ย้ายถิ่นฐานไปอีกที่ นั่งเล่นกันชิวๆตอนช่วงพัก
สักพักมีสัญญาณมาว่าผู้คุมกำลังมา
(ไมรู้สึกเหมือนเป็นนักโทษ ที่จริงพวกเราเวอร์กันไปเองแหละ 555)
ทุกคนทำตัวแบบอัตโนมัติมาก
คนนึงเดินไปทางซ้ายไปเข้าห้องน้ำ
คนนึงเดินไปทางขวาไปเข้าอีกห้อง
เรากำลังเล่นเกมงงๆ กระโดดลุกขึ้นแล้ววิ่งขึ้นบันได ทั้งๆที่ยังไม่เห็นผู้คุม
น้องอีกคนเห็นเรา เลยทำตาม
อีกคนก็ตามมา ขึ้นบันไดไปกันสามคน พร้อมหัวเราะคิกคัก พวกเราทำบ้าไรกัน 555
ไม่รู้ว่าผู้คุมเห็นไหม แหะๆ แต่ละคนแอ็คกันเวอร์สุดๆ
ทำงานต่อ
วันนี้มีประชุมใหญ่ ใหญ่จริง คนใหญ่คนโตในบริษัทมากันหมดเบย
เกร็งเล็กๆ คิคิ
คนเต็ม
กินติมฟรี กินหมดตอนประชุมจบพอดี
พี่ที่รายงานตื่นเต้น พูดผิดไปร้อยล้านรอบ (55 เวอร์ไป)
ทำงานต่อ
เย็น มีข้าวเลี้ยง แต่เราจะรีบไปเลยไม่ได้ทาน แต่ ณ ตอนนั้น หิวมากกกกกก
วันนี้จะไปเยื่นมอาม่าที่ป่วยอยู่ เลยกลายร่างเป็นสก็อย ซ้อนมอไซด์
ไปนั่งเรือข้ามฝาก
เจอร้านขายไก่ทอด ซื้อมาชิ้นนึงเดินกิน (นึกถึงความหลังตอนอยู่โรงเรียนแล้วมีไก่แบบนี้ขาย)
แอบหลงนิดๆเพราะไม่ค่อยได้มา เดินทะลุวัดไป
ถามทางเล็กน้อย
เกือบเดินเข้าไปที่ไหนในวัดไม่รู้
โชคดีคนที่ถามทางตอนแรกตะโกนบอกให้ไปอีกทาง
ออกมาถึงสถานที่ ที่ต้องการเรียบร้อย แบบมึนๆ และไม่หลง หุหุ
มาถึงก็มาเยี่ยม อาม่า ไม่สบาย
อยู่ๆวันนึงก็เป็น ไม่มีใครอยากให้เกิดหรอกนะ แต่ชีวิตก็เป็นอย่างนี้ ไม่มีอะไรแน่นอน
พวกเราต้องคอยดูแล กำลังใจจากครอบครัวนี่แหละสุดยอดละ
เราก็เป็นหลานท่าน มาให้กำลังใจท่าน
ชวนท่านเล่นไพ่ 555 (อันนี้ชวนจริง คิคิ)
ท่านอมยิ้มด้วย
แต่ยังเล่นด้วยไม่ได้ ไว้หายก่อนนะคะ จะไปเล่นเป็นเพื่อน
อี้ ทำข้าวผัดทูน่าให้ทาน กับต้มยำกุ้ง (อร่อยมากขอบอก ข้าวโปรเจคหนีไปไกลๆ)
(ว่าแต่มาเยี่ยมเค้าแทนที่จะเอาของมาฝาก มาทานของเค้าอีกแหนะ ไม่รู้จะซื้อไรมาฝาก TT)
นั่งเล่น ทักทายท่านพักนึงก็ขอตัวกลับ
ได้นั่งรถเมล์สายใหม่ สาย 18 กลับมาจุดเริ่มต้น อนุสาวรีย์
ถ้าไม่มาที่นี้ไปที่ไหนไม่ถูก
ใช้เวลาไม่นาน ประมาณ 20 นาที และต่อรถตู้ต่อ อีก 40 นาที
โชคดีพ่อยังรอน้องอยู่ เลยได้กลับด้วย
ถึงบ้านทักทายแมว
แย่งอาหารแมวมาให้เจ้าหนู
ลูกมัน ซนใหญ่แล้ววววว
น้องโดนกัดไปหนึ่งที
เหนื่อย ขึ้นมาอาบน้ำ และก็เตรียมตัวนอนแว้วววว
จอ บอ ไปอีกวัน จบปะ อิอิ
GnohZnutlll
GnohZnutlll 